Ik ga op reis en ik neem mee...

Ik kan eigenlijk niets anders denken dan "Dit is zooo spannend!". Ikzit op een trein die mij al honderden keren naar Antwerpen bracht. Ikben vertrokken uit het station waarnaast ik bij wijze van spreken ben opgegroeid. Op dat perron heb ik al zo vaak staan wachten naast het standbeeld van Suske en Wiske. Maar vanmorgen stond er voor het eerst ook een "uitwuifgezelschap", een groepje mensen - niet zomaar mensen!- dat zich zo vroeg uit bed had gewurmd om mij gedag te zwaaien. Wauw!
Het afscheid ging wel zo snel dat er nauwelijks een traan vloeide. Op1-2-3 was de trein daar en hing ik seconden later - 'pardon, mevrouw,ik moet even m'n kop naar buiten steken' - al half uit het raampje omeen laatste keer te zwaaien. De trein is altijd een beetje reizen...