Sola

Ik wist het al langer, maar heb het vandaag definitief beslist: op je eentje reizen is het beste wat er is! Weinig avonturiers wagen het erop maar geloof me, het is absoluut het proberen waard! Natuurlijk gaat het niet vanzelf, en je kan ook niet zomaar alleen naar Zuid-Amerika vertrekken, zonder het eerst te proberen. Jawel, het kan wel, maar ik ben blij dat ik al eerder alleen op pad was, want dan weet je hoe het voelt en hoef je niet bang te zijn voor wat je niet kent.

Mijn eerste trip alleen was naar Sicilië, in oktober 2003. Een dikke maand eerder was ik in Charleroi het vliegend sardienenblikje opgestapt richting Pisa, om in Firenze aan het grote Erasmus avontuur te beginnen. Na een maand intensieve Italiaanse cursus gevolgd te hebben, vond ik dat ik vakantie verdiende, voor zover mijn verblijf in Italië dat nog niet was :) De lessen begonnen pas in november, maar enkel in mijn faculteit, dus liet ik mijn maten achter en sprong ik op de trein richting het puntje van de laars. Toen we daar aankwamen, stelde ik al hangend uit het raampje met m'n eigen ogen vast dat de trein tot m'n grote verbazing doodgewoon een boot binnenreed. Een boottocht en nog enkele uren trein later stond ik m'n zwarte plastic Stella Artois huisje - 'Mijn thuis is waar mijn tentje staat' - in elkaar te knutselen op de spookcamping in Taormina. Het toeristische seizoen was duidelijk voorbij want ik was he-le-maal alleen! En dan is het wel stil, en besef je dat alleen reizen vooral betekent dat je je mond moet houden bij gebrek aan iemand om tegen te praten en dat de zelfontspanner van een fototoestel écht een geweldige uitvinding is.

De rest van de reis was fantastisch - behalve dan de dag dat ik 's ochtends de verkeerde bus nam, dat pas enkele uren later ontdekte, bijgevolg nog 4 keer moest overstappen en uiteindelijk 's avonds laat in Agrigento aankwam waar de hemelsluizen net opengingen en ik doorweekt op zoek moest naar de enige jeugdherberg in het dorp die even later niet meer bleek te bestaan... Sicilië is prachtig, de mensen zijn er veel warmer dan in het noorden, en ik heb erna in Firenze én zelfs in België vrienden op bezoek gekregen die ik daar had leren kennen.

Ook in Mexico en Guatemala - september 2004 - had ik de kans om even alleen te reizen. Helemaal anders dan in Europa, veel avontuurlijker, maar ik hou er fantastische herinneringen aan over. Dat ik al voet op Latijns Amerikaanse bodem heb gezet, speelt nu natuurlijk in mijn voordeel. Een jaar in je eentje rondreizen op dit continent, daar begin je niet totaal onvoorbereid aan, hoewel dit een reis-zonder-plan is, net zoals gepland :)