San Martin de los Andes

Na een zalige busrit van 19 uur, dwars door Argentinië in zuidwestelijke richting, zijn we een uurtje geleden aangekomen in San Martin de los Andes, een oogstrelend klein bergdorpje aan een diepblauw meer, vlakbij de Chileense grens. Een aangename 26 graden haalde meteen ons beste humeur naar boven. Alles is hier groen en rustig en onze longen vullen zich graag met de gezonde berglucht. Hoewel het hier in het zomers hoogseizoen, dat over een maand begint, een toeristische trekpleister is, worden we toch een beetje bekeken als we met onze rugzakken door de straatjes kuieren richting camping. Jawel, Eva en ik gaan kamperen, en wel in een luxe kunststof supermarktwoning - ook wel 'tent' - waar we de volle 12 euro voor neertelden... We gingen unaniem voor de blauwe uitvoering, omdat de kleur van onze 'ojos lindos' dan beter uitkomt. Kamperen doe je met stijl, en met een zakje vinyl platen dat een ton weegt maar absoluut met me mee moet, omdat het absoluut met me mee moet en voor het geval ik last krijg van acute draaiditis.
Eva gedraagt zich voortreffelijk, de ideale reisgezellin! Ons tripje belooft een dolle rit te worden, langs dorpjes en meren, bossen en bergen, ijssalons en 'terraskes', kiezelstrandjes en kabelbaantjes, liefst stuk voor stuk zonovergoten, met een 'kakbruin' velleke als resultaat.
Bewijs van dolle-grieten-pret volgt later in de vorm van foto's, hier zie je alvast wat wij urenlang door het raampje van de boemelbus zagen: