Patagonië te paard

De beste manier om bergen en bossen te verkennen is volgens mij nog altijd te paard, en Eva is het alvast met me eens. Nadat we voor de tweede nacht op rij haast uit onze tent waren gebibberd, stonden we toch vol goeie moed veel te vroeg op om na een koude - gillen en luid zingen helpt! - douche de bus naar Abuelo Enrique te nemen, 4 kilometer van San Martin de los Andes. De bus die niet kwam, werd een taxi en een halfuurtje later konden we de linkervoet in de stijgbeugel hijsen. Wat volgde was een adembenemende rit van meer dan drie uur, op de rug van een paard 'met karakter'. Onze gids - een echte gaucho - bekende ons dat hij het zoveel leuker vond om 'toeristen' te begeleiden die even dol zijn op paarden als hem, en hun hand niet omdraaien voor een snelle galop. Na de tocht werden we nog getrakteerd op 'tortas fritas' en koffie en we kregen een pot huisgemaakte marmelada de frutillas mee naar huis. Smullen!