Vlieg met me mee...

Vanuit El Calafate ging het met de bus naar Rio Gallegos. Dit keer met een luxueuzer exemplaar dan op de heenweg, want dat was een hel. In een rammelende kar, zonder airco, met ramen die niet open konden, en een klapperende toiletdeur die iedereen probeerde te negeren tot ik opstond en ze met een forse ruk dichtzwaaide, moesten we vier uur lijden, afzien en proberen niet misselijk te worden. Toen het zweet echt over m'n gezicht begon te lopen ben ik rechtgestaan en vooraan bij de chauffeur gaan zitten. Een babbel had ik wel over in ruil voor een beetje frisse lucht uit het raampje van zijn cabine. Net zoals na de 16 uur durende rit in de semi-cama kar vanuit puerto madryn (cama - de comfortabele uitvoering - was al volgeboekt) stapten we totaal gebusbraakt en verkreukeld uit om - joepie - meteen in een taxi te springen naar de luchthaven voor onze vliegsessie naar Ushuaia! Daar werden we helemaal dolletjes toen we onze eerste kerstboom zagen staan! Linus mocht meteen voor kerstbal spelen en bijna was ik hem in de boom vergeten, oeps! Het vliegen - awoe - was voorbij voor we het wisten, maar we waren wel snel genoeg om een paar luchtfoto's te nemen van Vuurland. Klik voor meer!

Vuurland vanuit de lucht...

Aan het einde van de wereld aangekomen, trokken we naar Hostel Cruz del Sur, een super leuk hostel, waar we meteen een super leuke Belg leerden kennen - uit Mortsel dan nog! Johan reist al sinds begin november door Chili en Argentinië en heeft een geweldige blog met heel mooie foto's, een bezoekje waard: johaninchilienargentinie.blogspot.com.
Voor de verplichte 'Fin del mundo' stempel - en ook voor een stevige wandeling uiteraard - trokken we met z'n drietjes naar het Parque Nacional Tierra del Fuego. De dag erna ging het ook nog in een retro skiliftje naar boven voor een kop warme chocolademelk met gratis zicht over stad, haven en bergen. Mooi!

Het einde? Het einde!

"Nunca renuncies a tus sueños: sigue las señales." Paulo Coelho - El alquimista